Η ανάγκη των πιστών να γνωρίσουν τη μεγαλοπρέπεια της πίστης τους και να ικανοποιήσουν τη λατρευτική ανάγκη τους έχει βρει τον προορισμό τους και στην Δυτική Μάνη. Τα μοναστήρια αυτού του τόπου όχι μόνο αναδεικνύουν την θρησκευτική κληρονομιά της χώρας μας, αλλά και την πολιτισμική μέσα από τους δρόμους που χάραξε αυτός ο τόπος στην μακραίωνη ιστορία του, συνθέτοντας παράλληλα ένα σύνολο ιστορικής αξίας.
Μονή Ανδρουμπέβιτσας
Πρόκειται για γυναίκεια μονή σε ένα βυζαντινό κτίσμα, με έντονα τα στοιχεία της μανιάτικης αρχιτεκτονικής η οποία έχει χαρακτηριστεί και ως ιστορικό μνημείο. Κτίστηκε μετά την εποχή των Κομνηνών, μεταξύ 12ου και 13ου αιώνα και για πολλά χρόνια άκμασε παράλληλα με την οικονομική και γεωργική ανάπτυξη της περιοχής. Αποτελείται από έναν μικρό ναό που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και ο οποίος περιέχει υπέροχες τοιχογραφίες και από ένα νεότερο ναό ο οποίος κτίστηκε το 1704. Στο τέλος του 18ου αιώνα, η Μονή Ανδρουμπεβίτσας εγκαταλείφθηκε μετά την επανάσταση του Ορλώφ, για να περάσει στη συνέχεια στην ιστορική οικογένεια Τζανετάκη μαζί με το γειτονικό κάστρο της Ζαρνάτας. Τη δεκαετία του 1970 το μοναστήρι ανακαινίσθηκε και από τότε αποτελεί πνευματική εστία της περιοχής.
Ιερόν Κάθισμα Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
Στους πρόποδες του Ταϋγέτου, στην περιοχή των Άνω Δόλων βρίσκεται το μικρό μοναστήρι που αποτελεί μετόχι της Μονής Αρχαγγέλων της Βόρειας Σερβίας. Πρόκειται για έναν οικολογικό παράδεισο, πόνημα και καμάρι τεσσάρων μοναχών. Σε 11 στρέμματα γης, λίγα μέτρα πιο πέρα από το μοναστήρι, οι μοναχοί καλλιεργούν περίπου 600 ελαιόδεντρα, ποικιλίες της μεσσηνιακής γης αλλά και κάποιες σπάνιες ελιές, όπως η λευκοελιά της Αλεξανδρούπολης. Αξιοθαύμαστο είναι το γεγονός πως έχουν καταφέρει να έχουν 60 διαφορετικά είδη ελιάς, από τα 100 που υπάρχουν. Στην μονή καλλιεργούνται επίσης δέντρα, φυτά, βότανα και σπόροι που είναι υπό εξαφάνιση, όπως το νόστιμο σκόρδο της Μάνης και τα κεράσια του Ταΰγετου. Παράλληλα ο χώρος αποτελεί καταφύγιο για παλιές ράτσες ζώων όπως το σκυριανό αλογάκι, το σκωτσέζικο πόνι τα οποία και χρησιμοποιούνται για δωρεάν θεραπευτική ιππασία. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η Λειτουργία γίνεται για τους προσκυνητές και σε ξένες γλώσσες.
Μονή Βαϊδενίτσας
Βρίσκεται κρυμμένη μέσα σε ένα φαράγγι, ανάμεσα στα χωριά Σαϊδώνα και Εξωχώρι. Ο ναός είναι αφιερωμένος στη γέννηση της Θεοτόκου και στο εσωτερικό του σώζεται ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1865, έργο των αδερφών Γεννηματέα. Στον περιβάλλοντα χώρο ξεχωρίζει ο πολεμικός πύργος στην δεξιά πλευρά καθώς και οι έξι παμπάλαιοι νερόμυλοι και οι νεροτριβές. Το Μοναστήρι υπήρξε καταφύγιο κλεφταρματωλών. Σε αυτό φιλοξενήθηκαν κατά την Κατοχή Κύπριοι και Άγγλοι στρατιώτες και αυτό αποτέλεσε την αιτία επιδρομής των Ιταλών το 1942, με αποτέλεσμα να πυρποληθούν τα περισσότερα κτίριά του. Παλιότερα και μέχρι τον Μεσοπόλεμο υπήρχαν καλόγεροι στο Μοναστήρι, που αποτελούσε μετόχι του Μεγάλου Σπηλαίου, τώρα όμως το μοναστήρι είναι εγκαταλελειμμένο. Στις 8 Σεπτεμβρίου γιορτάζει η εκκλησία του Μοναστηριού της Βαϊδενίτσας και γίνεται πανηγύρι από τους προσκυνητές των κοντινών χωριών.